عاشقانه های شبنم

حقوق دلبری ات بر همه تقدم نیست
که زلف کرده رها و به فکر مردم نیست
هوا اگرچه به صبح سپیده می مانَد
کرشمه های تو در گرگ و میشِ دل گم نیست
به سیب سرخ لبت هی گناه می رویی
بهشت ،گوشه نشین دو خوشه گندم نیست
بزن به موی سیاهت دو بافه ابر سپید
ببین به خاک عطش نوش ما ترنم نیست
لب از لبت بگشا ای سکوت حکمت خیز
که روی غنچه ی لب ها دگر
تبسم نیست